Dag 27 - Hell

De hell. Een titel waarbij je misschien afvraagt...ojee, wat nu? Wat is er gebeurd? Niets bijzonders. De Hell is de naam van een waterval, met een brug. Over de hell. En daar hebben wij gewandeld, over de hell.

Maar we gingen toch varen? Omdat dat gisteren door de lekke band niet door ging? Ja. Dat was het plan. Edwin en ik moesten eerst weer een ochtendje werken. Barbara heeft deze ochtend gebruikt om een mooi creatief kunstwerk te maken van de drijfhoutjes die we eerder deze week gesprokkeld hadden.

Een vis van drijfhout voor buiten aan de muur.  Rond het middaguur stopten Edwin en ik met werken en was Barbara klaar met haar kunstwerk van hout.

Tijd voor lunch, buiten op het terras, in de zon. Maar wel een beetje fris door de wind. En helemaal als de wolken voor de zon schoven. Van bovenaf konden we beneden op het water witte kopjes op de golfjes zien. Dat betekent dat er een best windje staat. We besloten dat varen misschien geen goed idee voor deze middag zou zijn. Het werd dus wandelen over de Hell. 

Voor de wandeling moesten we naar het dorpje Dalen. In dit dorp staat een mooi oud houten hotel, gebouwd in 1894. Een van de oudste houten hotels in het Telemark gebied. Het hotel wordt ook wel "the hotel of the farytailes" genoemd vanwege de romantische bouwstijl.

In Dalen hebben we de auto geparkeerd. Voor het beginpunt van de wandeling moesten we langs een kinderspeelplaats met een heuse brandweerauto 😅 daarmee moesten uiteraard papa Edwin en mama Barbara voor zoonlief de brandweerman Bram op de foto. 

Branden geblust waarna we aan de tocht over de Hell konden beginnen. Maar waarom heet het de Hell? Hieronder een stukje geschiedenis over het ontstaan van de naam.

De houtdrift in de rivier begon aan het eind van de 16e eeuw. De boomstammen werden vanuit de bergdorpen in het westen langs de rivier de Tokkeåi naar Dalen vervoerd en vervolgens over het Bandakmeer en langs het Telemarkkanaal. De Nederbøfossen-waterval vormde een grote uitdaging voor de boomstammenvervoerders. De boomstammen stortten zich naar beneden en schoten vervolgens in alle richtingen uit het water. De boomstammen kwamen in een gigantische opstopping terecht die zowel gevaarlijk als moeilijk te ontwarren was voor de vervoerders. De reden voor de opstoppingen was het grote gat onderaan de waterval, dat de boomstammen naar binnen zoog en ze vervolgens weer naar buiten wierp en naar de kant gooide.

De Nederbøfossen-waterval kreeg daarom de bijnaam Helvetesfossen (Hell's Waterval). Later werd een brug gebouwd wat bekend werd als Helveteshylen.

Een wandeling van ongeveer 9 kilometer door het bosrijke gebied rondom het dorpje Dalen. Met hier en daar mooie uitzichten. Mooie fotomomenten.

De zon liet zich inmiddels weer volop zien en werd het toch nog een stuk warmer. Een leuke tocht. Niet al te bijzonder, maar de uitzichten en de Hell maakten het goed. 

Vandaag voor mij alweer de laatste dag van 4 mooie weken. Morgen in de middag rijden we naar Oslo waar we deze 4 weken afsluiten. Zaterdag met het vliegtuig naar huis. Barbara en Edwin genieten nog 3 weken van hun mooie huis in Noorwegen.