Dag 20 - De één na laatste

Doordat het gisteren een vrij warme dag was, hadden we alleen de binnentent opgezet. Voor de nacht zou dat wel voldoende zijn. We zitten hier noordelijker dan Nederland, dus langer de zon, dus ook langer licht. We hadden er even niet bij stil gestaan dat de zon nog om 10 uur 's avonds in de tent zou schijnen. Maar goed, rustig liggen en lezen waarna we beiden toch in slaap vielen. Tot uurtje of 11. Door het dak van ons binnententje keken we naar de lucht. Hmmm, die zag er toch wel vrij dreigend uit. Zou het dan toch gaan regenen? Weerapp erbij gepakt: 0,0 ml regen maar wel 35% kans op regen. Tja, dan toch ook de buitentent gebruiken. En daar stonden we in ons slaaptenue nog na elven de buitentent op te zetten. En maar goed ook. Niet veel later regende het. We konden droog doorslapen. 

Vroeg op en iets na zevenen stonden we weer op de trappers. De enorme klim van 2 kilometer naar de camping toe, bracht ons nu een mooie afdaling naar de 41. Een lekker begin van de ochtend...voor even. Want binnen een half uur nadat we gestart waren, hadden we al een aantal klimmetjes achter de rug 😅 De 41 is zo mooi geasfalteerd dat het een zaligheid is om hier in alle rust van de vroege ochtend te rijden.

Het was een warme dag vandaag. De regen van vanmorgen, de zon en hoge bewolking en geen wind maakten dat het benauwd en vrij vochtig was. We waren al snel bezweet en klam van het vocht. Maar we klagen niet! 

In Åmli hebben we bij een bakkertje koffie gedronken. En meteen verse broodjes voor de lunch gehaald. Voor de overige boodschappen moesten we nog even de supermarkt in. Hier raakten we aan de praat met Ina uit Wierden. Ze woont al 15 jaar in Gjøvdal en runt er een supermarktje. Haar man kon uiteindelijk niet aarden en zij bleef achter met 4 kinderen. Ze vertelde in 10 minuten haar hele levensverhaal. Het was weer een leuke ontmoeting.

Na Åmli fietsen we verder over een fietspad. Soms geasfalteerd en oud, soms geasfalteerd en nieuw. Soms onverhard met zand, soms met grof grind. Soms met kuilen en gaten. Op het einde bleken we over een oud spoorlijntje te rijden.

Dit stuk was prachtig en zonder klimmetjes. Op een bankje midden in het bos lunchen we. De natuur om ons heen was prachtig. De tocht gaat door, langs een azuurblauw meertje.

Verderop komen we langs een mooie rotsachtige waterpartij waar in het voorjaar het water doorheen wordt geperst. Momenteel is het in Noorwegen erg droog. 

Bij een Kro (café-restaurant) drinken we buiten op het terras nog even iets. Het is intussen middag en is het warmer geworden. Er staat geen wind en zelfs in de schaduw voel je de lucht als een warme deken om je heen vallen. Ik waan mij op dat moment in een sauna. We gaan dan ook snel door richting Treungen, de stop voor vandaag. Vlak voor Treungen moeten we de weg weer delen met auto’s. We moesten ook nog een stuk klimmen. Klimmen met voorbij razende auto’s in de hitte is echt niet fijn. Ook de beenspieren vinden het wel genoeg voor vandaag. We waren dan ook blij dat we veilig op de camping in Treungen aankwamen. De tent staat op een mooi plekje met een prachtig uitzicht op het meer.

Nadat we de tent hadden opgezet, doken we beiden het water in. Althans, Barbara dook stoer het water in. Ik liep rillend het koude water in om even snel onder te gaan. Pas in het water geeft Barbara aan dat ze denkt dat het water 16 graden is 😖 Zoals zij zegt, voor mij een hele onderneming maar voor haar een zaligheid. Na een lekkere warme douche zitten we aan de rand van het strand met een brietje en broodje. Te genieten van het uitzicht. Vanavond gaan we als afsluiting van een mooie fietstocht door Duitsland, Denemarken en Noorwegen een hapje eten. Morgen breekt dan de laatste fietsdag aan en komen we aan bij het huis van Barbara en Edwin. We kijken er naar uit daar morgen in de loop van de middag te arriveren. Maar eerst nog 65 kilometer fietsen door het prachtige Noorwegen. 

Statistieken

- 58,35 kilometer

- 3 uur en 10 minuten

- bewolkt, zon, warm, vochtig en nauwelijks wind.