Dag 19 - Prachtig Noorwegen!

Zes uur. De wekker gaat. Het belooft vandaag niet alleen een super leuke fietsdag te worden, maar ook een hele warme. Zo rond de 30 graden. Jawel, in deze drie weken na wind en kou mogen ook wij de laatste dagen van onze fietstocht, tropische temperaturen meemaken. Maar vroeg uit bed betekent ook zo snel mogelijk van die vreselijke-afschuwelijke- overvolle-krijsende-kinderen-camping af 😖 Om 7 uur zaten we op de fiets.  

Onze eerste dag fietsen door een prachtig mooi stuk van Noorwegen. Welke superlatieven zijn er om een land als Noorwegen te beschrijven? Mooi, prachtig, uitgestrekt, ongerept, wijds, groots. Oftewel, eigenlijk gewoon genieten van het feit dat we op de fiets door dit land rijden. Binnen het half uur hadden we al de eerste fotomomenten te pakken.

We volgen vanaf de camping naar de eindbestemming Vrådal de weg nummer 41. Voor Barbara makkelijk. Ze kent de weg en hoeft dan ook geen kaart meer te lezen. Alleen maar fietsen en om ons heen kijken naar de prachtige natuur van Noorwegen. En hard werken. Want de aankomende 59 kilometer belooft heel wat klimmetjes te bevatten. De ene klim wat korter dan de andere. Dus dat betekent trappen en veel schakelen. Omhoog gestaag door trappen op licht verzet. Naar beneden zoeven op zwaarder verzet. Omhoog met ongeveer 8 kilometer per uur. Naar beneden tussen de 30 en 40 kilometer per uur. De beenspieren kunnen dan even ontspannen om daarna weer opgepompt te worden om te kunnen klimmen.

Na ongeveer 43 kilometer fietsen kwamen we in de buurt van Herefoss ineens een bord met daarop Cafe tegen. Zou het echt waar zijn dat daar beneden een café is waar we koffie kunnen drinken? We gingen maar eens op onderzoek uit, want een kop koffie was wel erg welkom. En ja hoor, eenmaal onderaan de weg beland reden we een, wat later bleek, het terrein van een ecologische boerderij op. Met café, dus ook koffie. Buiten op het terras van Slettenehage Café hebben we echt zitten genieten van koffie, worteltaart en de omgeving. We waren nog maar ongeveer 15 kilometer van de camping verwijderd en het was nog maar een uur of 11. 

Daarna weer verder richting camping. Intussen was de temperatuur behoorlijk gestegen en reden we volop in de zon. We moesten nog een behoorlijk stuk klimmen over een pas geasfalteerde weg....in de volle zon. Ik weet niet wat ik zwaarder vond: de klim van een paar kilometer of de hitte die van het zwarte asfalt afkwam 😅 zweten! Na deze toch wel pittige klim werden we beloond met een mooie lunchplek aan het water.

Barbarba was er wel aan toe om af te koelen. Bikini aan en plons het water in. Brrrr....het water blijft koud hoor. Ik hield het bij pootje baden. Dat was voldoende afkoeling voor mij. 

Na de afkoeling en de lunch was het nog maar een klein stukje naar de camping....met nog een klim van 2 kilometer 😅 Toch nog even die beenspieren aansporen om door te trappen. We arriveerden op een "camping" met zelfbediening. Dit houdt in, zoek een plek, zet je tent op en ergens in de loop van de dag komt de eigenaar van het terrein wel even langs om af te rekenen. Wat een contrast met de camping van gisteren. Hier staan 3 hytter (hutjes) en onze tent. That's all.

Geen massa, geen krijsende kinderen, geen rijtjes van caravans en campers. Alleen maar het geluid van een heerlijk briesje, vogeltjes en gezoem van insecten. En steekvliegen. Veel steekvliegen die blijkbaar Barbara erg lekker vinden. Zij heeft haar heil gezocht in de tent. Veilig waar de steekvliegen haar niet kunnen bereiken.

Morgen de tweede etappe door dit prachtige land. 

Statistiekjes van vandaag:

- 59 kilometer

- 3 uur en 20 minuten

- veel zon en warm, heel warm (maar we klagen niet hoor 😅)