Dag 9 - Yes! Denemarken

Een hotelkamer met een echt bed betekent niet meteen dat je als een roosje slaapt 🙄 Het matrasje in de tent slaapt soms beter. Afijn, Na een toch wel wat gebroken nacht schoven we om 7 uur aan het ontbijt met uitzicht op de zee en de tegenoverliggende eilanden. Een goed ontbijt maakt een wat mindere nacht wel weer erg goed. Het beeld buiten liet al zien dat de wind niet veel minder was dan de dag ervoor. Dus goed ontbijten, dan konden we er weer tegenaan. De fietsen mochten wij voor de nacht in de hal van het hotel plaatsen. Nadat we de nodige voedingsstoffen binnen hadden, duwden we de fietsen aan de achterkant van het gebouw naar buiten. Alles ingepakt en we stonden op de trappers om weer het gevecht met de wind aan te gaan. En dat hebben we geweten! Zodra we voorbij het gebouw waren klapte de wind vol in ons gezicht. Alsof het wilde zeggen ..daar ben ik weer!! Tijd om even de benen warm te fietsen hadden we niet. Nou moet je weten dat Barbara iedere ochtend zegt dat de ochtend altijd begint met "frisse benen". Nou...deze ochtend niks geen frisse benen! Het vechten en het zwoegen van de dag ervoor zat er nog goed in. Maar we moesten. Dus ook vandaag verstand op nul en op karakter die rot wind maar weer trotseren. Op naar Dagebüll, 8 kilometer van het hotel. Acht kilometer....windkracht 6 vol tegen....daar deden we bijna 45 minuten over. 

Vanuit Dagebüll gingen we landinwaarts. Nog ongeveer 30 kilometer tot aan de Deense grens. Een saaie en zeker een niet interessante omgeving. Geen dorpjes, alleen maar een lange weg. 

Maar het doel was vandaag de Deense grens te bereiken. Het voordeel was wel door landinwaarts te rijden dat tegenwind en wind mee met elkaar afwisselden. Dat gaf de beenspieren even een moment om te ontspannen. Drie kilometer voor de Deense grens troffen we een museum met ook een restaurant. En die was op zondag open! Koffiepauze en plaspauze. Na een kop koffie met een heerlijk stuk kruisbessentaart en een vers gebakken wafel met kersen 😋 konden we er weer even tegenaan. De route vanuit het museum ging over grind, stenen en smalle hobbelige bospaadjes. Een ontzettend leuk pad voor mountainbikers maar niet voor met bagage volbepakte fietsen. Staand moesten we over de paden rijden om uiteindelijk op een normale weg uit te komen. 

En toen, eindelijk, na 8 dagen door Duitsland te hebben gereden bereikten we de Deense grens. Een eerste mijlpaal van deze lange fietstocht. Een mooi bord vertelde ons dat we het Deense Koningkrijk in reden. Een goed moment om deze eerste mijlpaal op de foto vast te leggen. We zijn er! 

Over een lange weg, weer tegen die rot wind in, moesten we naar het dorpje Højer om de camping te bereiken. Barbara probeerde nog te vragen of we anders wilden rijden. Maar Nee!! Ik was die klote wind meer dan beu en wilde alleen maar de kortste route naar de camping. Vandaag was er een moment dat ik dacht...wat ben ik aan het doen!!! Ik vond het even niet meer leuk. Maar we kwamen in het liefelijke plaatsje Højer aan. We waanden ons bijna in een sprookje van Grimm en Andersen. Op een marktplein waar op dat moment een vlooienmarkt gaande was hebben we even een rustmoment gepakt. Gewoon om even te genieten en te beseffen dat we in Denemarken zijn aangekomen. En dan besef je...het is super leuk om dit allemaal op de fiets te kunnen ervaren. Door Duitsland hebben we ruim 650 kilometer met allerlei avonturen gereden. Nu gaan we een nieuw land in, met nieuwe ontdekkingen en avonturen. We hebben zin om dit land te ontdekken. Met hopelijk beter weer. De verwachting voor morgen is in ieder geval minder wind. En dat is heel erg welkom!

Bij het plaatsje Emmerlev Klev, 3 kilometer voorbij Højer, hebben we een camping gevonden. Met een voor ons nieuwe manier van inchecken. Geen personeel bij een incheck balie maar enkel een touch screen waarop wij onze eigen incheck konden doen. 

Statistieken

- 50 kilometer 

- 3 uur en 30 minuten

- koud, 15 graden, soms zon, begonnen met windkracht 6 met in de middag oplopend naar 7.