We zijn onderweg!

En dan is het eindelijk zover! De dag is aangebroken dat we aan onze lang voorbereide fietstocht naar Noorwegen mogen beginnen. 

Maar eerst een dagje treinen. Zowel Barbara als ik zijn de hele week al onze fietsen aan het pakken...althans, de fietstassen. En die zitten propvol. Gisteravond zijn de tassen op de fietsen bevestigd zodat we vandaag om half 9 richting het station in Vlissingen konden fietsen. En wat zijn de fietsen met bagage zwaar! Die tillen we niet zomaar even op. 

Zomaar even vertrekken zit er uiteraard niet in. Petra kwam ons uitzwaaien.

Van haar kregen we beiden een lief gelukshartje voor op de fiets. Dank je wel lieve Petra, die hartjes zullen ons de hele reis vergezellen.  

En ook Barbara haar ouders en zoon, Els, Rob en Bram kwamen ons veel plezier en fietsgeluk wensen. Een conducteur werd door Els vriendelijk ingefluisterd dat hij maar op ons moest letten en zorgen dat de fietsmeiden ook werkelijk in Rotterdam zouden uitstappen voor de aansluiting naar Groningen. Want veel vetrouwen heeft ze er niet in, vertelde ze vrolijk aan de conducteur 😉

Fietsen in de trein, treindeuren dicht, hoop gezwaai en we vertrekken. Fietsen staan tijdens de reis te wiebelen, maar blijven overeind 😅

Vlak voor Rotterdam CS worden de aansluitingen naar andere treinen omgeroepen. Maar niet die van Groningen...dachten wij. Door de hele trein galmt de stem van de conducteur en vertelt alle reizigers het volgende:

"Voor de dames die op de fiets naar Noorwegen gaan, waar de familie weinig vertrouwen in heeft, dit is Rotterdam CS. Jullie moeten hier uitstappen voor de trein naar Groningen. Veel fietsplezier!" 

In Rotterdam is het druk. Met fiets lift in, naar beneden, naar het andere perron, lift in, weer omhoog en we staan bij de trein naar Groningen. Even een wat andere dynamiek dan in Vlissingen. Druk, andere fietsers, conducteur die direct ons op de nek zit dat de bagage er af moet, fietsen dicht tegen elkaar aan gepakt, maar uiteindelijk...we zitten voor de volgende treinetappe van ongeveer 3 uur naar het eindpunt Groningen.

In Groningen gaat het allemaal gemoedelijk. Omdat het het eindpunt is hebben we alle tijd om de tassen en fietsen uit de trein te sjouwen en op het perron weer op te tuigen. Twintig minuten later vertrekt de trein naar Winschoten. In de trein ontmoeten we een medefietser, nog meer bepakt en bezakt dan wij dat zijn. Bestemming, rondje Denemarken. Maar eerst gaat hij met de trein door Duitsland naar de grens van Denemarken. Watje 😅 

In Winschoten aangekomen blijkt het hotel direct tegenover het station te liggen. Dat is makkelijk! Dus bij elkaar opgeteld, de fietsvakantie begint met vandaag net 5 kilometer gefietst te hebben. Goed bezig.

Nadat we zijn ingecheckt in een hotel, wat in de jaren '70 is blijven steken, wandelen we naar het centrum. En uiteraard moeten we even de toerist uithangen en het woord Winschoten met ons erbij op beeld vastleggen. 

Winschoten blijkt de 2e winkelstad van Groningen te zijn vanwege het Duitse winkelpubliek. Na een dagje treinen belanden we op een terrasje. Een 0.0% Weizen biertje en een hapjesplank gaat er wel in.

We genieten van een late middagzon en kijken onze ogen uit naar het voorbij struinend winkelpubliek. We komen tot de conclusie dat het een beetje een vreemde bijzondere stad met net zo vreemde bijzondere bevolking is.

Met een dagschotel van elleboogjes pasta en een salade bij NoeNoe's lounche sloten we de dag in Winschoten af.

Morgen is het vroeg op. Om 7 uur ontbijt en rond half 8 op de fiets voor de eertse etappe van 1600 kilometer. Het weermannetje heeft ons wind mee beloofd. Dus hopelijk kunnen we de eerste dag heel wat kilometers wegtrappen. 

We gaan beginnen! En we hebben er ontzettend veel zin in 🥳